وارد صفحه اصلی که میشوم عکسهایی از گربههای ملوس و فضاهای رنگی را میبینم و توضیحاتی در رابطه با این تفریح جدید: « بعضی از گربهها با تقاضای نوازش و تماس فیزیکی با شما، جای هیچ تردیدی درباره علاقهشون به شما باقی نمیگذارند، برخی از آنها هم احساساتشون رو با ظرافت و دقت زیادی نشون میدن که ما آدما، همیشه به خوبی قادر به درک و گرفتن علائم احساسی آنها نیستیم.»
18 هزار تومان به جای 36 هزار تومان!
با تعجب بیشتری به خواندن ادامه میدهم: «گربهای که دوستتون داره ممکنه دُمش رو دورتون حلقه کنه وسر و بدنش رو یا گوش و صورتش رو به شما بمالونه، به این طریق بوی خودش رو به شما انتقال میده و شما رو متعلق به خودش میدونه، اگر بدنش رو هم قوس بده ابزار علاقهاش شدیدتره!
با فشار ملایم و متوالی پنجه اش به شما، در واقع اون شما رو مادرش فرض میکنه...»
ادامه خواندن توضیحات عجیب و غریبشان برایم خوشایند نیست، اما برایم جالب است که با شرایط استفاده از این اتاق بازی آشنا شوم.
وارد قسمت ویژگیهای اتاق بازی لبخند حیوانات میشوم «30 دقیقه بازی با گربه تنها با پرداخت 18 هزار تومان به جای 36 هزار تومان! ویژه افراد بالای 15 سال، حداکثر تعداد گربهها 3 عدد و حداقل استفاده از اتاق نیم ساعت.»
هزینههای 50 هزار تومانی مهد حیوانات
صفحه تبلیغی را میبندم و به فکر فرو می روم، یک روز فشن شو گربهها در پایتخت، یک روز جشن عروسی گربهها، حالا هم اتاق لبخند حیوانات، بماند که تر و خشک کردن میلیونی حیوانات مرفه و دورهمیشان در پانسیونهای شمال شهر با طعم ماساژ و شانهکشی به امری عادی تبدیل شده است.
واقعاً افراد به ویژه خانوادهها و به طور خاص زوجهای جوان به کجا میرسند که نگهداری از حیوان را به داشتن فرزند ترجیح میدهند؟ آن هم حیواناتی که هزینه نگهداریشان با یک کودک برابری میکند و گاهی حتی بیشتر هم میشود.
مثلاً در یکی از همین پانسیونها هزینه مهد حیوانات به صورت عادی و روزانه 25 هزار تومان و شبانه 50 هزار تومان به همراه خدمات برس کشی، ناخنگیری، ماساژ و اسپری روزانه است.
از اسباببازیهای 100 هزار تومانی تا جای خوابهای میلیونی
در فروشگاههای ارائه محصولات مرتبط با حیوانات یا همان پت شاپها هم شما با محصولاتی همچون جای خواب، اسپری نظافت دهان و دندان، انواع لباس و پاپیون، انواع اسباب بازی و تشویقیهای مدادی خوراکی، پد ادرار برای سگ و... با قیمتهای چند صد هزار تومانی و چند میلیونی مواجه میشوید.
در بحث نگهداری حیوانات نوعی خودنمایی مطرح است
وحید شالچی، جامعه شناس و مدرس دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار فارس در خصوص علت گرایش خانواده به نگهداری از حیوانات میگوید: مسئولیت پذیرفتن خانواده در ایران سنگین شده و وقتی در این باره صحبت میکنیم خیلی بحث مادی را هدف قرار نمیدهیم بلکه مدیریت عاطفی یک زندگی خانوادگی برای افرادی که یاد نگرفتهاند مسئولیتپذیر باشند سخت است.
از سوی دیگر در بحث نگهداری حیوانات نوعی خودنمایی مطرح است، داشتن سگ و گربه در واقع یک نوع گرتهبرداری از فرهنگ غرب است که بخشی از جامعه آن را به عنوان مد و کلاس اجتماعی تلقی میکنند، مثلاً همان طور که برند ساعت و لباس یا خودرو برای عدهای بار هویتی دارد، نگهداری حیوانات خانگی هم برای این گروه یک بار هویتی دارد.
در جامعهای که فقر وجود دارد و بسیاری از کودکان در آن که به آموزش و غذای کافی دسترسی ندارند این نوع اقبال به نگهداری حیوانات خانگی بی مسئولیت اجتماعی را به همراه دارد.
بسیاری از افرادی که به حیوان خانگی روی میآورند خود را پشت نقاب «حمایت از حیوانات» پنهان میکنند در حالی که این یک مسئله متفاوت است، در واقع حیوان دوستی به معنای نگه داشتن حیوان در خانه و خرجهای میلیونی نیست، حیوان در محیط طبیعی خود زندگی میکند و معلوم نیست آوردن آن به محیط خانه حیوان دوستی باشد.
نگهداری حیوانات یک نوع مد و فشن اجتماعی است
اکثر افرادی که درگیر این داستان میشوند وضعیت مالی مناسبی دارند و از عهده هزینههای نگهداری حیوانات بر میآیند و این تصور را دارند که با هدر دادن پول و وقت خود میتواند زندگیشان را به نمایش بگذارند در حالی که دیگر طبقات جامعه نه آنقدر پول و نه این اندازه وقت برای هدر دادن دارند.
وی با بیان اینکه اینگونه افراد باعث گسترش مارکتها و پت شاپها میشوند، میگوید: شما وقتی به شمال پایتخت سر بزنید ممکن است درمانگاه پیدا نکنید اما حتماً چند کلینیک دامپزشکی میبینید و یا پت شاپهایی که با قیمتهای سرسامآور محصولات مربوط به حیوانات را ارائه می دهند.
در واقع نگهداری حیوانات یک نوع مد و فشن اجتماعی است که باید مورد بررسی قرار گیرد و نقد عمومی جامعه را پذیرا باشد، هزینههایی که برای این حیوانات خانگی میشود میتواند بسیاری از بچهها در سیستان و بلوچستان را تحت پوشش قرار دهد.
افرادی که به نگهداری از حیوانات خانگی روی میآورند به زمینههای دیگر برای نشان دادن هویت خود نپرداختهاند و نمیدانند که نگهداری از حیوانات در کشوری که درآمد سرانهاش پنج برابر بیشتر از ایران است یک معنی دارد و شاید به معنی بیتوجهی به سایر طبقات نباشد اما در کشوری که درآمد سرانه متوسطی دارد و ما دشواریهای اقتصادی خاصی را تحمل میکنیم، حتی اگر اکثر آنها چنین نیتی نداشته باشند یک نوع دهنکجی به وضعیت محرومان جامعه است.
گرایش به سگ و گربه به جای فرزندآوری نشانه فرار از مسئولیت است
نصرالله منصوری، روانشناس و مشاوره خانواده هم در گفتوگو با خبرنگار فارس یکی از دلایل گرایش بعضی از خانوادهها به حیوانات خانگی را فرار از مسئولیتپذیری میداند و میگوید: معمولاً اینگونه افراد در محیط زندگی خانوادگی مسئولیتشناس و مسئولیتپذیر بار نیامدهاند و گرایش آنها به سمت حیوانات خانگی همچون سگ و گربه به جای فرزندآوری نشاندهنده فرار از مسئولیت است، در حالی که این حیوانات در ظاهر مسئولیتی برای صاحبانشان ندارند، اما در واقع چنین نیست.
این دسته از افراد راه و مسیر خود را گم کردهاند و به دلیل برخی تفکرات و روشنفکری به ادبیات دین و تعقل و تفکر در این زمینه بیتوجه هستند، بدون شک وجود حیوانات خانگی در محیط خانواده، کانون خانواده را مورد آسیب قرار میدهد.
یکی دیگر از دلایل روانشناسی این موضوع روی آوردن برخی از افراد چه زن و چه مرد به سبک زندگی اروپایی است که از غرب نشأت میگیرد و زمانی که با این افراد صحبت میکنیم روشنفکری، ترحم و دلسوزی و سرگرمی را دلیل این اقدام میدانند.
جبران کمبودهای گذشته با حیوان آوری
ادیان الهی و حتی دین مبین اسلام توجه به تمام جانداران را سفارش کردهاند اما این بدان معنا نیست که حیوانات را به داخل محیط زندگی بیاوریم.
وی با اشاره به اینکه مأنوس بودن با حیوانات میتواند آسیبهای زیادی را به همراه داشته باشد، میگوید: اخیراً برخی از دانشگاههای غربی اعلام کردهاند که اگر کسی سه سال متوالی با سگ و گربه در تماس باشد، از مدفوع آنها میکروبهایی متصاعد میشود که میتواند دردسرساز باشد، البته خیلی از افراد اینگونه استدلالها را قبول ندارند.
متأسفانه برای نگهداری از حیوانات خانگی هزینههای گزافی صرف میشود که این هزینهها میتواند برای درمان بیماریهای پرهزینه و کمک به افراد ناتوان صرف شود.
این روانشناس با بیان اینکه برخی از افرادی که اقدام به نگهداری حیوانات خانگی میکنند در گذشته کمبودهایی داشتهاند، ادامه میدهد: در واقع آوردن حیوان راهی برای جبران کمبودهای گذشتهشان است.
ما باید فرهنگ غنی ایرانی ـ اسلامی ـ دینی را گسترش دهیم، متأسفانه جوانان ما راه خود را گم کردند و عدهای حتی به پوچگرایی رسیدهاند و وقتی با آنها همصحبت میشویم عنوان میکنند که دیگر چیزی قانعشان نمیکند.